Deze week hebben we de verschillende markten in Lira verkennen.

Samen met Pauline, iemand van het VECO-office gingen we naar de markt van Apala, een 20 km van Lira afgelegen. Met de veronderstelling met een busje te gaan, deden sommige onder ons een rok aan. (Oké, eigenlijk maar 1 iemand, maar we gaan geen namen noemen:p) Aangekomen bij Pauline bleken we 2 boda boda's (de brommerversie) te gaan gebruiken. Dit wou dus zeggen, met 3 op 1 brommer en dan is een rok niet ideaal! Zeker niet als je een uur heen en een uur terug moet rijden.
Op de markt dan gingen we op zoek naar groenten zodat we een beeld kregen van de prijs en de hoeveelheid. Tot onze teleurstelling waren er zo goed als geen groenten aanwezig, buiten een paar ajuinen en tomaten. Dit povere aanbod is te wijten aan het regenseizoen dat nog steeds op zich laat wachten en pas voor mei is voorspeld. Voor een land dat grotendeels afhankelijk is van agricultuur, een serieus probleem (lees ook hongersnood)
Omdat we ons onderzoek goed willen doen, trokken we ook foto's om een beeld van de markt over te brengen. Sommige konden dit niet zo goed appreciëren( ze denken namelijk dat de foto's gebruikt worden voor hekserij) terwijl anderen zelfs geld gaven voor op de foto te staan.

De volgende dag gingen we naar de markt in Amach (de grootste markt in Lira) We belden de boda boda chauffeurs van de dag ervoor (ja, het zijn onze personal drivers geworden) om ons te brengen.
Daniel had ervoor gezorgd dat de eigenaar van de markt ons rondleidde en de prijs van de groenten vroeg, zodat er geen 'blanken'prijs werd aangerekend.
In tegenstelling tot de markt van Apala, waren er wel groenten aanwezig, maar een overaanbod was er zeker niet! Ook bestond het aanbod alleen uit tomaten, kolen en ajuinen.
We werden ook begeleid naar de levende dieren, helaas moesten we daarvoor eerst langs de dode dieren. Alleen de kop van het varken zien, was niet echt aangenaam. Gelukkig hebben we de plaatselijke slachtplaats kunnen ontwijken en ging ons middagmaal (kip en frietjes) nog vlotjes naar binnen!

Dit middagmaal brengt ons tot het avondmaal met onze buurman Bonny. Dorien, die dacht dat ze al een redelijk grote familie had, trok deze mening terug toen Bonny vertelde het 40ste kind in rij te zijn. Hiervoor waren 1 man en 6 vrouwen verantwoordelijk. In Uganda mag een man namelijk meerdere vrouwen hebben., maar er hangt wel een prijs aan vast, afhankelijk van het niveau van opleiding van de vrouw. Een vrouw met een universitair diploma bijvoorbeeld is 9 koeien waard, en een koe hier kost rond de 300 euro.
De papa van Bonny was dus redelijk rijk en ook redelijk actief. Als je weet dat hij in 2009 op 92-jarige overleden is en Bonny, de jongste van de hoop, 28 is.
Dat mannen meerdere vrouwen mogen hebben, is ook te merken aan de verzoeken die wij hier krijgen. Sommige houden het 'beschaafd' anderen dringen zich nogal op. En nee deze aanpak werkt bij ons niet :D
Wat ons ook opvalt is dat Ugandezen nogal snel de neiging hebben om elkaars handen vast te houden. Zo is het beeld van 2 mannen die hand in hand lopen niet ongewoon. Voor ons vreemd want in België wordt dit gezien als uiting van homoseksualiteit, terwijl homoseksualiteit in Uganda zwaar bestraft wordt. Dus als we in België opeens iemand zijn hand vastnemen, sorry gewoonte geworden dan:D

Tips:

- de waterkoker aansluiten op de verdeelstekker waar de laptops insteken, is geen goed idee, de draad begint dan namelijk te smelten

- Koop kaarsen, als de Ugandezen besluiten om aan het elektriciteitsnetwerk te werken, kan dit nogal lang duren en zit je nogal lang zonder elektriciteit

- Om popcorn te maken heb je speciale maïs nodig blijkbaar

- Eet geen vis bij het pacific view hotel, tenzij je wilt dat de wc je beste vriend wordt