Hallo iedereen

We zitten al over de helft in onze stage hier in Uganda en zijn al in contact gekomen met een aantal opmerkelijke verschillen.

In België houdt de politie zich bijvoorbeeld vooral bezig met alcoholcontroles, snelheidscontroles, controle van de lichten op de fiets, of je de verkeersregels wel volgt…
Aangezien men in Uganda bijna allemaal zonder licht fietst, er zo goed als geen snelheidslimiet is en dat de wet van de sterkste voornamelijk geldt in het verkeer, houdt de politie zich vooral bezig met bomcontroles.
Deze controles worden vooral uitgevoerd op de bussen. Zo’n busrit is trouwens een ganse belevenis. In België bestaat de kans eens een hond op de bus tegen te komen, in Uganda zit de bus vol kippen. Een busrit kan snel een paar uur innemen, waardoor de kans redelijk groot is dat de kip een ei legt of minder plezant haar behoeften doet en een aangename geur verspreidt. Andere leuke taferelen op de bus zijn vrouwen die borstvoeding geven (dit is een beeld dat je overal tegenkomt), maar dan vergeten hun bloes naar beneden te doen. Of plassende kindjes in het gangpad omdat ze teveel borstvoeding hebben gekregen. Opvallend is wel dat de kindjes enorm stil zijn gedurende heel de rit en dat je amper merkt dat ze aanwezig zijn (totdat ze beginnen plassen).
Een ander transportmiddel is de matatu of te wel de plaatselijke taxi. In deze taxi zijn er maximum 14 mensen toegelaten, wij zaten er bijvoorbeeld met 20 in. Mensen worden dus niet langs elkaar geplaatst, maar gestapeld. Zo dicht bijeen zitten, creëert wel een band tussen de mensen.
Een ander transportmiddel dat niet alleen voor het vervoeren van mensen dient, is de fiets. Er wordt enorm veel getransporteerd met de fiets. Dit kan gaan van stoelen tot bedden tot geiten tot zwijnen tot … bijna alles. Dit is wel een enorm leuk zicht om te zien.
Wat nog een leuk zicht is, zijn de paspoppen. Als je in België naar de paspoppen kijkt, krijg je het gevoel dat er een paar kilootjes af moeten. In Oeganda daarentegen krijg je het gevoel van “awel ne friet met mayonaise zou er wel in kunnen” . De heupen van de poppen zijn namelijk enorm!
Wat deze poppen niet hebben, zijn moedervlekken. Dit is een ongekend verschijnsel hier in Oeganda. Wanneer men bij ons een moedervlekje opmerkt, vragen de Oegandezen zich af of het iets slechts is.
Dit afvragen kan gebeuren in verschillende talen. In België heeft elke streek een ander accent, hier heeft elk district een andere taal. Maar het maakt niet uit in welk district je bent of in welke taal men het vraagt. Als men aanbiedt te blijven eten, is weigeren geen optie. Er wordt ook verwacht dat al het gemaakte eten opgeraakt. Dus het zinnetje “You eat” horen we regelmatig.
Dit eten maken is ook een hobby van de studenten van de middelbare school. Net zoals hout sprokkelen, water halen en kuisen. Wij hebben maar wijselijk gezwegen over wat onze hobby’s zijn.

Toch sluiten we dit verhaal af met een hobby van ons, want wij gaan nu een pintje drinken!

Schol!